O κοσμικός – ουράνιος, χώρος - ουσία, παρά την πολύπλοκη μαθηματική  απόπειρα για εξήγηση από την σύγχρονη φυσική, στο έργο αυτό απλοποιείται στο εικαστικό του αντίστοιχο, γίνεται τριδιάστατος, μεταβαλλόμενος από την ίδια την εμπειρία του θεατή (από την κίνηση του στον χώρο), σχετικός. Είναι ο  κόσμος που βιώνουν οι άνθρωποι - υποκείμενα -ένας κόσμος που ανακαλύπτουν βασικά με τις αισθήσεις. Είναι η  μοίρα και ο βασική - πρωταρχική διάσταση της ανθρώπινης εμπειρίας. Η εικαστική έρευνα αποσκοπεί στην "εξήγηση" διαφορετικών τύπων οργάνωσης του κόσμου: α) τον αυστηρό-δομικό τύπο της ύλης που αναπτύσσεται μέσα από το ατομικό-ειδικό στο εκτεταμένο και το γενικό, β) τον χαλαρό δομικό της ύλης-ενέργειας που αναπτύσσεται και αυτός μέσα από το ατομικό-ειδικό στο εκτεταμένο και το γενικό.  γ) Τον δομικό τύπο της ενέργειας - ύλης που αποτελείτε από παραλλαγές ατομικών ρυθμών. Το έργο αποτελείται ταυτόχρονα από μια σύνθεση τριών ιδεατών όγκων που ορίζονται από την σχέση: κύλινδρος = σφαίρα + κώνος όπου ο καθένα ορίζεται από ένα κύβο πλευράς 2 μέτρα.

Ο αισθητός κόσμος,  βασίζεται σε ένα αυστηρό αξιωματικό σύστημα παρόμοιο με το Ευκλείδιο. Ο δρόμος προς την μορφή έρχεται μέσα από την διερεύνηση των φυσικών φαινομένων και των εννοιών που άπτονται στην οργάνωση των φυσικών μορφών . Η όλη εγκατάσταση λειτουργεί σαν αφορμή για την ανατροπή του παραδοσιακού εικαστικού χώρου μέσα από την ορθολογική του  επαναδιοργάνωση την δυνάτοτητα της νόησης να ανακαλύπτει την αίσθηση. Σκοπός η αναζήτηση μιας βασικότερης - καθολικότερης γλώσσας.