ΣΦΙΓΓΑ. Στην έβδομη (7η ) πράξη του φεστιβάλ της Σφίγγας, στην αρχαία Θήβα, ένα εμβληματικό γλυπτό της Σφίγγας, αυτής που πήρε νόημα στον μυθολογικό ορίζοντα της σκέψης του αρχαίου ανθρώπου τοποθετείται στην κρήνη του Οιδίποδα, το σημείο όπου έπλυνε τα χέρια του ο ήρωας ύστερα από τον φόνο του πατέρα του.

Η Σφίγγα της Θήβας του παγκόσμιου ελληνικού (θηβαϊκού;) μύθου, αποτελεί μέσα από τα βάθη της ανθρώπινης προϊστορίας το αρχέτυπο που σηματοδοτεί την αποδόμηση του πολιτισμού μέσα από το διαρκές και εμβληματικό ερώτημα για την φύση του ανθρώπου: «Τί είναι ο άνθρωπος;» είναι το ερώτημα που θέτει και σήμερα στο μεταίχμιο μιας εποχής που γκρεμίζεται μες την πλεονεξία, την βία, την οικολογική καταστροφή, την απώλεια της ιστορίας και της γνώσης, τα σημάδια φθοράς, αρρώστιας και θανάτου του σύγχρονου πολιτισμού. Η ερώτηση είναι επιτακτική και αν ο πολιτισμός βρει την απάντηση τότε το τέρας-Σφίγγα που ο ίδιος θρέφει, χάνεται. Αν όμως λύση δεν δοθεί, τότε, μια ολόκληρη εποχή, ένας λαός, μια κοσμοαντίληψη, ακολουθούν την αμείλικτη μοίρα τους στον θάνατο. Η Σφίγγα αποτελεί το σήμα κινδύνου, τον κίνδυνο του θανάτου και την πρόκληση που ανακρούει την ευθύνη του ανθρώπου-πολιτισμού να γνωρίσει τον εαυτό του για να σώσει τον κόσμο.